‘Gezellige wandeling met mijn
hondje Psina. In het cafétje, op het plein, schilders… (er zijn er veel in
Vence). Bier, whisky… Ze
zeggen ‘O, zij gaat nu met die…’ Chagall, Dubuffet en Papazoff. Mistral.
Het tafeltje heeft een te korte poot. Ik moet lucifers kopen. Hoed.’ – Witold
Gombrowicz, Dagboek 1966 (vertaling
Paul Beers).
Op de naambordjes op de kleine woningen in het ‘schilderachtige’ ellipsvormige centrumpje en de directe oude bebouwing eromheen, lees je, zoals in veel oude Franse stadjes, inmiddels veelvuldiger namen van Noord-Afrikaanse dan van Franse origine. En de whisky heeft het moeten afleggen tegen glazen thee. Wat allerminst wil zeggen dat er geen alcohol meer wordt gedronken door de Fransen! Wat dat betreft leveren ze nog steeds een geheel ander dagelijks beeld op dan de Grieken met hun koude koffies (frappé) en de Italianen die nooit zo sjofel zouden willen ogen. Santé!
In
wiebelende terrastafeltjes is Vence nog altijd gespecialiseerd. Gevierde
kunstenaars bezoeken het stadje volgens mij allang niet meer, laat staan dat ze
er wonen (zoals Chagall, die in 1966 verkaste naar het naburige Saint-Paul de
Vence) of er en plein air zitten te werken
(zoals Chaim Soutine, die er in 1929 de boom schilderde, een fraxinus, die er nog steeds staat, zij
het met wat hulpstukken, maar met een volle groene kroon).
Op de naambordjes op de kleine woningen in het ‘schilderachtige’ ellipsvormige centrumpje en de directe oude bebouwing eromheen, lees je, zoals in veel oude Franse stadjes, inmiddels veelvuldiger namen van Noord-Afrikaanse dan van Franse origine. En de whisky heeft het moeten afleggen tegen glazen thee. Wat allerminst wil zeggen dat er geen alcohol meer wordt gedronken door de Fransen! Wat dat betreft leveren ze nog steeds een geheel ander dagelijks beeld op dan de Grieken met hun koude koffies (frappé) en de Italianen die nooit zo sjofel zouden willen ogen. Santé!
’s Avonds op de restaurantterrassen
ook geen nieuwrijke Russen zoals die zich in Nice manifesteerden. Twee
zwaarlijvige Russische stellen bestelden er, aan de tafel naast de onze op de
Cours Saleya, de ene schaal oesters na de andere en daarna nog verschillende
gebakken vissoorten, alles telkens verorberend in een mum van tijd, als om zo
gauw mogelijk weer te kunnen bestellen. De dames lieten tussendoor bij
herhaling demonstratief, dat wil zeggen, alles behalve protesterend zien dat
Prada een heel duur merk is voor zeer goedkoop uitziende handtassen.
Morgenavond
zal de maan zich volrond tonen.
