dinsdag 27 maart 2012

JOIN THE CLUB

Join the Club! Op vrijdag 20 april nodigen DWB, Perdu en deBuren u uit op een bonte Clubavond in Amsterdam. Atte Jongstra en Bart Vervaeck serveren er hun Clubsandwich. Met interventies van onder anderen Ingrid Hoogervorst, Maarten van der Graaff, Huub Beurskens, Rob Schouten, Meinbert Gozewijn van Soest, Lies van Gasse, Anna van Leeuwen en Marjolijn Februari.

Inloop vanaf 20.00 u. Start programma om 20.30 u.


Perdu, Kloveniersburgwal 86, 1012 CZ Amsterdam.

dinsdag 20 maart 2012

OVER DE HEMELSE KAMER EN PINOKKIO

Bespreking van De hemelse kamer door Koen Eykhout in De Limburger en Limburgs Dagblad: hier.

zondag 11 maart 2012

DE GEHEIMZINNIGE STER


Op een nacht – het weer is goed, de zee is kalm
– verschijnt volkomen onverwacht een ster die
zo snel nadert dat ze al gauw een meteoor blijkt
die, zoals koortsachtig is berekend , de aardbol
weldra finaal verwoesten zal. Het asfalt smelt,
de ratten verlaten de riolen al. ’s Ochtends volgt
de knal: wat pannen van daken, wat scheuren
in muren, gesprongen leidingen en glas, gevaar
geweken, het gevaarte vervolgt zijn baan. Slechts
een brok ervan viel  noordelijk in de oceaan. Voor
Kuifje reden om met Bobbie op avontuur te gaan.

Voordat het geheel onder water zal verdwijnen
zet hij voet op het stukje buitenaardse grond.
Terstond groeit een paddestoel er tot enorm geval.
Uit de pitten van de appel waarvan hij niet verder
at omdat er een rups in zat, groeien ’s morgens al
planten en ’s middags staan er reuzenbomen waar
een vlinder tussen vliegt met een vleugelspanwijdte
die er niet om liegt.  Bobbie gaat op de loop voor
een kanjer van een spin. Gelukkig wordt die geplet
door een appel van een kilo of tien. Maar ook Kuifje
krijgt er een op zijn kners! Zoals het helden vergaat

worden ze op het nippertje gered. Zelfs de kapitein
is blij: ‘Eindelijk weer land in zicht, duizend bommen
en granaten!’ ‘Is de olie op?’ ‘Erger nog! De whisky!’
En zo zitten wij in een Brussels café, hij een Scotch,
voor Bobbie een bot, de reporter met thee, en ik met
een Stella en vragen: wat als wij honderd keer groter
en sneller leefden of veertig maal kleiner en trager?
Leven de planten onze tijd? En leeuwen? Bestaan er
planeten met nanoseconden tussen eten en schijt?
Hond noch heren kan het interesseren. Hun wacht
alweer een nieuw geheim: dat der vervlogen eeuwen.

vrijdag 9 maart 2012

OVER HOCKNEY IN DE GROENE

OM MET EEN statement in huis te vallen: als David Hockney geen levend genie is, wie is het dan nog wel? De Engelse schilder wordt dit jaar 75 en heeft momenteel in The Royal Academy of Arts in Londen een grote tentoonstelling van schilderijen die hij de afgelopen jaren maakte, veel kleurrijk, fris werk, waar scheppingsdrift en -plezier vanaf spatten, de dynamische voortzetting van wat inmiddels een geweldige productiestroom is geworden.
De Hockney-expositie in The Royal Academy is indirect ook een stellingname tegen vigerende kunsthypes, een even principiële als dwarse stellingname tegen en tussen veel media-aandacht en vooral geld genererende blufkunst. 'All the works here were made by the artist himself, personally', staat op een affiche voor de tentoonstelling. Een steek richting bijvoorbeeld Damien Hirst?

Lees de voortzetting van mijn uitvoerige beschouwing in De Groene Amsterdammer van deze week.

dinsdag 6 maart 2012

VRAAGGESPREK OVER DE HEMELSE KAMER

Zaterdag 17 maart a.s., Radio L1 Cultuurcafé,
tussen 13.00 en 14.00 uur,
vraaggesprek over De hemelse kamer, rechtstreeks vanuit
het Limburgs Museum, Venlo.

donderdag 1 maart 2012

FREUD - HOCKNEY of ESTHETICISME - NONCHALANCE

Je zou het tegenovergestelde verwachten, namelijk dat Lucian Freud als schildervakman zich weinig aan de esthetiek van zijn penseelstreken gelegen zou laten, terwijl David Hockney de schilderende estheticus zou zijn.
Freud treft de beschouwer immers met het alles behalve gepaintshopte vlees van zijn gewrongen naakten, terwijl Hockney de beschouwer tracteert op prachtige landschappen en de fraaiste vergezichten. Maar het is dus precies andersom.
Dat kon ik weer eens vaststellen toen ik afgelopen dagen in Londen van elk van beiden een grote expositie als het ware naast elkaar zag: Hockney in de Royal Academy of Arts en Lucian Freud in de National Portrait Gallery.
De linkshandige vleesschilder is vreselijk verliefd op mooie perseelstreken, terwijl de rechtspoot vooral tempo wil maken en vastleghaast heeft.

Volgende week verschijnt in De Groene Amsterdammer mijn uitvoerige bespreking van de Hockneytentoonstelling.