Arjan Peters tikte me terecht op de vingers middels een digitaal knipsel.
Hier schreef ik dat ik nooit een werkbeurs had aangevraagd. Dat klopt dus niet, want ik blijk het in 1984 voor een essaybundel wel te hebben gedaan. Was ik, bijna veertig jaar later, finaal vergeten.* Anders had ik dat juist wel vermeld. Want daar is het dan ook bij gebleven, waardoor ik het merkwaardig blijf vinden dat Menno Wigman, die destijds een jaar of achttien was, me blijkbaar, dat wil zeggen, volgens Rob Schouten, als ‘Werkbeurskens’ betitelde, 'steevast'nog wel. Wigmans eigen werk werd vanaf 2001 met werkbeurzen ondersteund.
* De betreffende uitgave verscheen maar liefst meer dan tien jaar na de beursaanvrage. - Inmiddels zag ik ergens dat de naarstige naspeurder mijn vergeten als liegen etiketteert, wat helemaal in mijn beeld van hem past.
______________________________
PS 28.XII.2023 Geheugen, waer bestu bleven!? Inmiddels meldt iemand zonder achternaam - fijn dat we zulke vlijtige rapporterende navlooiers onder ons hebben, nietwaar - dat ik zelfs nog meer beurzen van het Fonds van de Letteren ontving, in 2001 en 2002... Is het psychische verdringing waardoor ik ook daar niets meer van weet? Of is het Alzheimer? En maakt het begrijpelijker hoe Wigman mij 'steevast' noemde? Maar vanaf 2001 ontving Wigman zelf dus ook geld van dat Fonds! Misschien speelt bij die betiteling ook nog een rol dat ik van ergens in 2002 tot ergens in 2005 lid was van de adviesraad van het Fonds voor de Letteren? Maar als hij ook in die periode subsidie heeft gekregen, heb ik dus direct met het advies daartoe te maken gehad... Ik weet het niet meer - ook dit niet.
'According to Canadian
researchers […] the ability to forget is as important as the ability to
remember,' las ik ergens. 'Forgetfulness is a part of intelligence.'
Hm. Laat ik er mezelf niet mee voor gek houden, want is het intelligent te zijn vergeten dat ik me na publicatie van deze tekst, zesentwintig jaar geleden, vast had voorgenomen nooit meer op iets krenkends of provocerends van de persoon in kwestie te reageren?
PS2 Inmiddels blijkt het 22 jaar geleden helemaal niet om werkbeurzen of iets soortgelijks te zijn gegaan, maar om zogenaamde aanvullende honoraria. Dat wil zeggen dat de betreffende poëziebundel en roman al geschreven en uitgegeven waren, en er pas achteraf, want op grond daarvan, geld voor werd toegekend, in aanvulling op wat de uitgever aan royalties uitkeerde (zeer weinig dus).
Lees verder onder WIGMANS BENN.
