Je moet durven. Gabriel Josipovici heeft weinig goeds over voor Philip Roth: ‘For all Philip Roth’s playfulness (a heavy-handed playfulness at the best of times), he never doubts the validity of what he is doing or his ability to find a language adequate to his needs. As a result his works may be funny, the may be thought-provoking, but only as good journalism can be funny and thought-provoking.’
Voor Josipovici behoort Roth tot de schrijvers van boeken die we lezen ‘to pass the time, to reassure that the world has meaning, and then we leave them and move to the next book.’ Britse voorbeelden: Martin Amis, Ian McEwan, Julian Barnes.
Dit in zijn boekpublicatie What Ever Happened to Modernism, waarin hij met name de Britse literatuurcritici nogal wat verwijt, en tegelijk een pleidooi houdt voor het oppakken van het modernisme.
Behartenswaardige publicatie. Uitvoeriger leesverslag volgt.
