Lucian Freud schildert allerminst in een modernistische of postmodernistische traditie. Eén blik op zijn werk en je weet dat hij een Rembrandtadept is. Iemand ook afkomstig uit de academische traditie, ik bedoel, groot geworden met onder meer regels over hoe je verf gebruikt en een doek opzet, een compositie organiseert.Een niet te verwaarlozen academische les: altijd overal tegelijk proberen te werken, niet "breien"!
En wat doet Lucian Freud? Hij breit, dat wil zeggen, hij werkt een hoofd al bijna helemaal uit terwijl zijn figuur nog voeten moet krijgen.
Freud kan dat omdat hij geleerd heeft overal tegelijk te werken. Iets wat hij in feite nog steeds doet. Wanneer hij aan de blos op een wang werkt, werkt hij tevens aan de aders over een voet. Alleen zien wij, als we hem bezig zien, hem dat niet meer doen. We zien het pas als hij het gedaan heeft, wanneer zijn schilderij af is.
Daartoe dienen academische regels. Niet om ze aan je laars te lappen, maar om ze te integreren in je voorstellingsvermogen.
