PLAGIARYGATE

Op de site van NRC Handelsblad lees ik een stukje over een aantijging wegens plagiaat: de Amerikaanse top selling auteur Dave Eggers wordt er door ene Katherine Losse van beschuldigd delen van haar boek The Boy Kings te hebben gepikt voor zijn nieuwste roman, The Circle. In haar eigen boek, dat vorig jaar verscheen, doet Losse, ik geloof in fictievorm verslag van de tijd dat ze bij Facebook in dienst was; het is een afrekening met de mores van dat bedrijf en de baas ervan. De roman van Eggers gaat blijkbaar ook over een jonge vrouw die probeert carrière te maken in een bedrijf en in een wereld die veel, zo niet alles wegheeft van dat en die van Facebook, en dat vanzelfsprekend niet om de effecten van de zogenaamde social media te 'liken'. Een uitermate 'actuele' roman kortom, lijkt me, waarover weer veel getwitterd, gewhatsappt en gefacebookt kan worden...

Hoe dan ook, frappant is wat Eggers ter verdediging aanvoert: niet alleen dat hij het boek van Losse niet kende, maar vooral dat hij juist zulke boeken vermeed en zelfs geen research deed op 'any tech campuses, expressly because I didn’t want The Circle to seem to be based on any extant companies or upon the experiences of any employees of any extant companies.'
        Waarom dat niet? Of: hoe kan het anders? Uit het niets? Alsof er helemaal niet zulke fenomenen waren en zijn, maar Eggers ze wilde kunnen bedenken als een hedendaagse Jules Verne die een reis naar de Maan beschrijft zonder iets te willen weten van televisiebeelden en Cape Canaveral? Het zou stom zijn en ik geloof er geen jota van.
        Maar het meest curieuze is het bewijsmateriaal dat Losse aanvoert middels passages uit haar boek met daarnaast als noten de bijbehorende 'plagiaatpassages' van Eggers.
        Een voorbeeld. Bij Eggers staat dit:
        "'It's crucial that all company devices are password-protected, so I gave you one. It's written here.’ He handed her a slip of paper bearing a series of digits and numerals and obscure typographical symbols. 'I hope you can memorize it today and then throw this away. Deal?'"
        En dat moet dus geplagieerd zijn van dit bij Losse:
        "(...) Jake taught us, without batting an eyelid, the master password by which we could log in as any Facebook user and access all their messages and data. 'You can't write it down,' he said, and so we committed it to memory, just the first of many secrets and customs we would learn as we became indoctrinated into our lives as Internet social administrators."
        Het lijkt wel het kinderspelletje Ontdek de overeenkomsten in plaats van Ontdek de verschillen! En wat dit betreft: zelfs ik kan zonder research bij een ICT-bedrijf bedenken dat je er als werknemer een paar cruciale wachtwoorden uit je hoofd dient te leren... Ik vind die vent bij Eggers zelfs nog naïef, want hij geeft de codes op een stukje papier uit handen, in het vertrouwen dat zijn werknemer dat papiertje... Dat is vragen om problemen, dat kan ik die chef op een briefje geven. Hád Eggers hier maar bij Katherine Facebook gespiekt!
        Ach, sowieso literatuur en plagiaat... Een literair schrijver is toch geen wetenschapper, die heeft toch nergens een verklaring of iets dergelijks omtrent de omgang met bronnenmateriaal ondertekend, die steelt en fantaseert er toch bij voorbaat al op los? Wat dat betreft hebben de Flarfers het slim bekeken door bij voorbaat te verklaren of het inherent aan hun teksten te veronderstellen, dat niets oorspronkelijk van hen is. Maar wat is er uiteindelijk oorspronkelijk wel van jou als je een sonnetje of een begrijpelijk gedichtje schrijft? Misschien nog minder dan wanneer je alles bij elkaar flarft.