EVEN BIJ WOUTERS LANGS

Nu ik eenmaal weet wat het Amsterdamse woonadres van Rik en Nel Wouters was, moet ik vanzelfsprekend gauw even 'langs'. Dus van het Oosterpark in de regen met de tram richting Overtoomsesluis.
        Ik kijk naar het derde balkon. Er staat geen vaas met chrysanten.
        De woningen aan de Derde Kostverlorenkade waren in 1915 net opgeleverd. 'Door de ramen en op het balkon van hun "derde bovenhuis" turen zij urenlang naar de boten, naar de huisjes van de Baarsjesweg over het water en naar het platteland in de verte." (Eric Min, Rik Wouters, Antwerpen 2011, p. 339)
        Rik heeft dan al letterlijk het een en ander voor en achter de kiezen gehad. En het zal alleen maar erger worden. Toch maakt hij er nog prachtige dingen.

'In de stille kamer, zittend bij het raam waar Rik mij zo vaak heeft geschilderd, volg ik in mijn verbeelding wat hij doet. Het is lang geleden dat wij nog een dergelijk moment van geluk hebben gekend. Plots hoor ik vreemde geluiden, en angstig kijk ik naar Riks bewegingen. Nadat hij zijn penseel in de verf heeft gedoopt, brengt hij zijn hand aarzelend naar het karton en botst ertegenaan. Dit gebaar herhaalt hij enkele keren; ik begrijp er niets van. Voor ik besef wat er aan de hand is, slaakt Rik een wanhoopskreet en snikt hij het uit: "Ik zie het niet meer!" Hij gooit het palet en de penselen weg, laat zich in een stoel vallen en brengt klagend uit dat hij niet meer kan zien, niet meer kan schilderen.' (Nel Wouters, Het leven van Rik Wouters doorheen zijn werk, Brussel 1944 - hier geciteerd naar Eric Min)

Op 5 april 1916 verlaat Rik Wouters voor het laatst zijn etagewoning en de Derde Kostverlorenkade.

Van enig uitzicht naar een platteland in de verte is nu geen sprake meer. Wel zijn de etagewoningen van het blok waartoe ook nummer 37 behoort, zo te zien recent opgeknapt.

Boven de deur die toegang geeft tot de steile houten trap naar de tweede en derde etage is een kleine gedenkplaquette van het Vlaams Cultureel Centrum aangebracht.