Elias Canetti had op zijn werktafel altijd een batterij geslepen potloden gereed liggen. Met die potloden maakte hij zijn notities en schreef hij zijn aforismen. Zo nu en dan hier zo'n vertaalde notitie met betrekking tot literatuur.
In NRC Handelsblad van vandaag een behartenswaardige beschouwing van Oek de Jong over de traditie van de literatuur en de ermee samenhangende toekomstmogelijkheden van de roman.
In dat licht is het opmerkelijk en even behartenswaardig wat Elias Canetti al meer dan 70 jaar geleden schreef:
De roman moet geen haast hebben. Voorheen kon ook de haast deel uitmaken van zijn sfeer, inmiddels heeft de film dat voor zijn rekening genomen; daaraan gemeten moet de roman altijd ontoereikend blijven. De roman, als schepsel uit rustiger tijden, kan iets van die oude rust overbrengen in onze nieuwe gehaastheid. Hij zou voor veel mensen als slow-motion* kunnen dienen, hij zou kunnen aanzetten tot blijven stilstaan, hij zou in de plaats kunnen treden van de lege bespiegelingen van hun rages.
* Zeitlupe, schrijft Canetti letterlijk: een tijdvergrootglas
- 1942
In NRC Handelsblad van vandaag een behartenswaardige beschouwing van Oek de Jong over de traditie van de literatuur en de ermee samenhangende toekomstmogelijkheden van de roman.
In dat licht is het opmerkelijk en even behartenswaardig wat Elias Canetti al meer dan 70 jaar geleden schreef:
De roman moet geen haast hebben. Voorheen kon ook de haast deel uitmaken van zijn sfeer, inmiddels heeft de film dat voor zijn rekening genomen; daaraan gemeten moet de roman altijd ontoereikend blijven. De roman, als schepsel uit rustiger tijden, kan iets van die oude rust overbrengen in onze nieuwe gehaastheid. Hij zou voor veel mensen als slow-motion* kunnen dienen, hij zou kunnen aanzetten tot blijven stilstaan, hij zou in de plaats kunnen treden van de lege bespiegelingen van hun rages.
* Zeitlupe, schrijft Canetti letterlijk: een tijdvergrootglas
- 1942
