‘As/zteken is een poëticaal Liebigblokje: het gestolde extract van 25 jaar dichterschap en kritische reflectie daarover. Natuurlijk moet veel nog “aangevuld en uitgewerkt”, maar daar zijn dan een dik boek en een paar jaar de tijd voor nodig.’
Dit schrijft Erik Spinoy over zijn eigen gedichtendagessay. Zoals ik al opmerkte, vind ik Spinoys kijk op wat poëzie, dwars tegen vernieuwingsoekazes in, zou kunnen zijn en betekenen, niet onbelangrijk, ook al typeert hij die visie zelf inmiddels als – mijn hemel! – ‘een postpostmodernistische of een doorontwikkeld postmodernistische.’
Maar precies Spinoys eigen vergelijking van zijn gedichtendagessay met een soepblokje noopt tot de herhaling van de vraag die ik bij taalgebruik, toon en vorm van dat ‘essay’ stelde: voor wie werd dit eigenlijk geschreven en gepubliceerd?
Met andere woorden: wat is dat voor een prepostpostmoderne eetgelegenheid waar ze de bouillon als blokje opdienen?
