Auteur en literaire tekst zijn twee. Je kunt niet
voorzichtig en dus duidelijk genoeg zijn tegenwoordig, voordat je het weet
krijg je de moordlust of de zedeloosheid van de verteller in je verhaal zelf in
de schoenen geschoven. En ben je een fascist wanneer je onderstaande
dichtregels schrijft en publiceert? Of ben je juist het tegendeel van een
fascist, want onderzoek je het wereldbeeld van bruinhemden met deze verzen? Wellicht
probeer je al doende na te gaan hoe zij dat zouden aanpakken met hun gezwollen retoriek,
hun nadruk op de natuur als oer-voorbeeld, op broederschap en
opofferingsgezindheid voor het grote ideaal waarbij iedereen die niet in het
beeld ervan past geëlimineerd dient te worden, enzovoort.
HERFSTLIED VAN DE STORMTROEPEN
Bruin is ons gevechtstenue, bruin
zijn bos en heide.
Vroege vorst ligt over het land, geef
me nog een keer de hand,
mijn broeder, voor we van elkander
scheiden.
Zijn we niet als bladeren vallend
in novembers woeden?
Velen worden door de storm weggewaaid,
velen zullen verschoten
nog liggen blijven in het vuil van
het slagveldbloeden.
Bruin is ons gevechtstenue, om
harde wraak vraagt smaad!
Onze doden zijn de borg, opdat
eens ons vaderland weer
als de lente te groenen staat.
***
Auteur en literaire tekst zijn twee. Is dat echt zo simpel? Per
definitie? Altijd? Maar er wordt hier helemaal niets onderzocht, er wordt
louter en alleen gesteld. Sowieso, iets, wat dan ook ‘onderzoeken’ middels
kunst, wat is dat voor een sociologendenken? ‘Natuurlijk’ zijn bovenstaande
verzen die van een dichtende fascist. Ze
zijn (hier vertaald) afkomstig uit het gedicht Herbstlied der S.A. uit 1933. De dichter heet Heinrich Anacker.
Zijn werk werd bekroond met o.m. de Kunstprijs van de NSDAP. De Führer las ‘hem’
graag.
