zaterdag 9 november 2019

BIJ HET BELUISTEREN VAN WAT PIANOMUZIEK



Wonderbaarlijk toch hoe na nochtans millennia mensheid
iemand, alleen, nog weer iets scheppen kan waar niemand
ooit op kwam maar wat niet gauw meer vergeten worden zal,
alsof het er al geheel bij hoorde in dit heelal, vanaf het begin,

zoals schijnbaar atypisch zo’n GymnopĂ©die eind negentiende
eeuw, nu typisch Satie; schandelijk dat wie het schiep het niet
eeuwig meemaken mag. Maar daar we sterven alleen erven we
zulke klanken, van een sterveling! Des te godgeklaagder dan.