BEURSKENSBYRDSBACH

Vijftien was ik, toen ik met Sinterklaas een pick-up kreeg (aan te sluiten op de radio) en daarbij om te beginnen drie singles had mogen uitkiezen. Dat waren: The Who, A-kant - My Generation, B-kant - Shout and Shimmy, The Rolling Stones, A - Get Off of My Cloud, B - I'm Free en The Byrds, A - Turn! Turn! Turn!, B - She Don't Care About Time. Dat laatste was geschreven door Gene Clark en het bevatte een gitaarsolo van Roger McGuinn, gebaseerd op een koraal van Johann Sebastiaan Bach. Dat herkende ik toen meteen (bedenk ik nu tot mijn verbazing; maar ik had Bach gezongen als sopraan in het knapenkoor van het Augustijner Sint Thomascollege) en ik vond het fascinerend en prachtig. Bach als popmuziek en pop als Bach. Zo cultuurbarbaars was my g-g-generation niet!!

Veel later kwam een en ander samen in een gedicht, zowel de tekst van Gene Clark in het Byrdsnummer als de tekst van Salomo Franck in Bachs Herz und Mund und Tat und Leben: 'Hart en mond en daad en leven', opgenomen in de bundel Eigenlijk heb je alles al, 2008.

Hieronder op een rijtje:





Hart en mond en daad en leven

Om geen tijd geeft mijn vriendin zolang ik

haar ken, heel mijn leven, met me onderweg,

door onderdoorgangen, over trappen op en af,

naar de ultiem witte kamer van mijn zwakke hart.

Niets verlangt ze van me, zelfs niet dat ik naar

haar verlang. Ik kan dus wil ik niet anders. Nu

eens is haar haar donker los en lang, dan weer

met krullen blond. Almaar verandert ze van naam

en mond. Soms valt haar beeld met dat van iemand

samen die ook u zou kunnen kennen. Zo blijft ze me

vervullen en blijf ik verhullen hoe ik me voorstel dat

ze aldoor als door zomerwarm mul bospadzand naast

me gaat of in een ondergrondse bij me staat. Ze kent

tijd noch goed of kwaad, terwijl het gevlinder in mijn

maag al gevorderd is tot borstgeknaag. Verstokking

kan de machtigste verblinden, maar deze vriendin,

dat is zeker, zal me laven als ik ziek en droevig ben,

zij heeft de gebenedijde gave om mij, voldragen en

volbracht, in zich mee terug te dragen naar de dag

dat haar ultiem witte kamer geen daad verwacht.