De leeswolf, 2011, nr. 3 / april
Eigentijds anachroniek
Huub Beurskens: Maar waar is het drama? / door Sven Vitse
"Huub Beurskens houdt er al jarenlang een bewonderenswaardig publicatieritme op na — gezegend zij de recensent die het allemaal bijhoudt. Na de roman Oorlogskind (onder het pseudoniem Loni Wolf) en het in eigen beheer uitgegeven prozaboek Dieman zijn van Beurskens eind 2010 gelijktijdig twee nieuwe titels verschenen: de essaybundel Maar waar is het drama? en het lange gedicht Mathieu. Het is al vaker gezegd: Beurskens beheerst verschillende genres en weet in elk van deze genres de ervaringswereld van de lezer — als die hem wil volgen — een paar graden ruimer te maken. Als geen ander slaagt Beurskens erin abstracte concepten als paradox en metamorfose in een verhaalstructuur, in klank en ritmiek, of in een helder suggestieve uiteenzetting vorm te geven. Dat is mijns inziens een kunst en geen kunstje, zoals ook wel eens wordt beweerd.
Ik heb in mijn inleiding bewust niet geschreven dat Beurskens in elk genre ‘een eigen stem’ vindt en bovendien ‘de lezer op het verkeerde been’ zet. In Maar waar is het drama? geeft de auteur herhaaldelijk aan met deze kwalificatie van zijn werk — al is zij doorgaans als compliment bedoeld — niet onverdeeld gelukkig te zijn. ‘Zowel ik als mijn gedichten hebben nooit ofte nimmer de intentie gehad een lezer op het verkeerde been te zetten’, luidt het. Met een dergelijke uitspraak lijkt Beurskens vooral zijn verhouding tot het modernisme (en de avant-garde) te willen bepalen. [...]"
U kunt de volledige tekst lezen in de leeswolf, 2011, nr. 3 / april.
