Op het beeldscherm dwarsdoorsneden van mijn
binnenkant,
ik trek mijn broek weer aan, het woord is aan
de chirurg.
Geen beenlengteverschil van betekenis, geen
Trendelenburg,
geen drukpijn tuber ischiadicum. Extensie
been tegen weerstand
lokt de klachten niet uit. Heup links geen
pijn bij diepe flexie,
FADIR-test negatief. Geen drukpijn in de lies
bij aanhechtingen
pezen op de bekkenkam. MRI bekken-heup: geen afwijkingen
aan SI-gewricht, lage rug en pezen, geen
labrumimperfectie,
geen kraakbeenlaesies heupgewricht. ‘En de indirecte
breuk
die u dacht eventueel te hebben is er geen,
kortom, wij weten
niet anders dan dat alles bij u er goed
uitziet.’ Blij gezeten,
hij, op de rand van zijn behandeltafel,
terwijl als verneukt
en bang voor mijn hernia inguinalis die er
geen is ik moeizaam
buk om mijn schoenen aan te doen en hun de veters
te strikken.
‘Wat niet betekent dat we uw pijn niet
erkennen.’ Als van twee ikken
komen me mijn voeten voor, met mijn handen niets gemeenzaam
en die handen vreemden van elkaar, zodat ik
ze maar een knoop
laat leggen om licht kreunend weer overeind
te zeggen – ach, nee,
laat maar, want je zult zien dat het lichaam
gewoon met me mee
doet, alsof zijn neus bloedt, wanneer ik groet
en naar buiten loop.
