Schrijfster Flip Willemsen is door haar uitgever aan de kant gezet, zo lees ik (hier). En nu heeft ze een 'open brief' geschreven aan topauteurs.
'Maak jullie uitgevers duidelijk dat slecht verkopende auteurs meer zijn dan cijfers op papier,' vraagt ze vanuit de onderste regionen, uit de vuile, uitzichtloze gracht rond de apenrots.
Ze zou het niet meer dan vier pagina's tellende prozastukje 'Die Affeninsel' van Robert Musil uit diens Nachlass zu Lebzeiten moeten lezen, om te beseffen dat topauteurs andere schrijvers ('collega's' is een prachtig eufemisme) het licht in de ogen niet gunnen en het liefst van heel hoog op hen neerkijken en hen naar het leven staan om dat zo te laten blijven:
‘Wenn alles vorbei ist, steigt der Verfolger mit federnden Griffen den großen Baum hinan bis zum höchsten Ast, schreitet bis an dessen äußerstes Ende, setzt sich ruhig zurecht, und verharrt ernst, aufrecht und ewig lange, ohne sich zu regen.’
PS 15/9 Natuurlijk begrijp ik de teleurstelling en frustratie van auteurs die geen onderdak (meer) vinden vanwege de kennelijk te geringe verkoopbaarheid van hun werk, en uiteraard ken ik de scheefgroei op de literaire markt en besef ik de mogelijk desastreuze gevolgen daarvan voor kunst en cultuur.
