De Turnip-Snedder
Vandaag in NRC Handelsblad maakt Guus Middag gehakt van de vertaling van Seamus Heaney's poëziebundel District and Circle door Hanz Mirck.
Inmiddels kan ik niet anders dan erkennen dat ik hier op 5 februari te vroeg heb gekraaid toen ik het opnam voor Mircks Regio en ring. Ik heb kennelijk op de Volkskranttaal van Arjan Peters, die ik nog steeds geen fijne man vind, gereageerd als een stier op een wapperende lap. Ik had, zoals ik aangaf, de originele bundel van Heaney toen nog niet gelezen. Dat heb ik intussen wel gedaan, uiteraard met de Nederlandse vertaling ernaast.
Een ouderwetse gietijzeren gehaktmolen
Ik wees er in mijn blog hiervoor al op hoe Heaney zelf als vertaler eigengereid omgaat met gedichten van Rilke. Maar eigengereidheid is natuurlijk geen vrijbrief.
Middag geeft allerlei schrijnende voorbeelden van foutief lezen en interpreteren van de Engelse teksten door Mirck. Zo is inderdaad een meat-mincer geen 'bietenmolen', maar een gehaktmolen. Bovendien is die gehaktmolen niet 'klemvast', maar vast te klemmen of, beter, te schroeven aan een tafel- of aanrechtrand, zoals bovenstaand model uit 'an age of bare hands and cast iron'. (Mijn oma had een soortgelijk ding voor snijbonen.)
Je vraagt je af hoe diep Mirck zijn ogen in zijn zakken heeft gehad, alleen al bij het openingsgedicht, 'The Turnip-Snedder', over een apparaat dat onderweg in het Nederlands van 'knollenhakker' zomaar koolhakker wordt en nu eens 'die', dan een 'hij' en dan weer een 'het' is:
(Klik om te vergroten)
Wat jammer...
