HARVEY KENNEDY

Betty Joan Perske noemde zich Lauren Bacall.

         In 42 jaar componeerde Maurice Ravel

19 uur muziek. In de 18de eeuw droeg de chic

         valse wenkbrauwen van muizenvel.

 

Het nut van nutteloze kennis onderkende ik

         voor het eerst bij een ruzie die op slag

was vergeten althans voor even toen ik uitriep

         dat ijsberen normaliter geen pinguïns eten.

 

Tokio kent een restaurant voor honden. Blonde

         baarden groeien sneller dan zwarte.

Napoleon Bonaparte had last van aambeien. Meer

         dan de helft van de mannen op Corfu heet Spiro.

 

Het debiteren van nutteloze kennis maakt het leven

         licht aangenaam (of andersom) waar het zich

zwaar voordoet. Er is iets wat ik u vertellen moet

         zei mijn huisarts maar ik was hem voor:

 

Een goede zwemmer kan in ijswater

         maximaal 200 meter afleggen voordat hij sterft.

De jojo is van oorsprong een Filipijns jachtwapen.

         Kolibries kunnen niet lopen.

 

Om een gesprek aan te knopen

         om toch de waarheid te kunnen zeggen

bij gebrek aan moed om geen alcoholist

         te hoeven lijken in de kroeg

 

om je staande te houden als je lief

         je vertelt dat ze van een ander houdt

neemt de massa van de zon door uitstraling

         met 4 miljoen ton per seconde af.

 

Bevroren in 1925 de Niagara Watervallen.

         Kan de deur op Downing Street 10 alleen

van binnen worden geopend. Lagen in Camus’ autowrak

         144 bladen volgeschreven over zijn papa.

 

Is dat zo? vraag je niet verwonderd als je knielt

         in een winkelstraat waar iemand verkondigt

dat God bestaat. Terwijl vaststaat dat het Harvey

         Kennedy was die de schoenveter uitvond.

 

© HB 2003

GOTTFRIED BENN - VERDRIET KAN HET NIET ZIJN

 

 

In dat kleine bed, haast kinderbed, stierf de Droste

(te zien in haar museum in Meersburg),

op deze sofa Hölderlin in de toren bij een timmerman,

Rilke, George ergens in Zwitserse ziekenhuisbedden,

in Weimar lagen de grote zwarte ogen

van Nietzsche op een wit kussen

tot zijn laatste blik –

allemaal rommel nu of helemaal niets meer,

onvatbaar, onwezenlijk

in het pijnloos-eeuwige verval.

 

Wij dragen kiemen van alle goden in ons,

het gen van de dood en het gen van de lust –

wie heeft ze gescheiden, de woorden en de dingen,

wie heeft ze vermengd, de kwalen en de plaats

waar ze eindigen, hout met tranenstromen,

een erbarmelijk thuis voor korte duur.

 

Verdriet kan het niet zijn. Te ver, te wijd,

te onaanraakbaar bed en tranen,

geen nee, geen ja,

geboorte en lichaamspijn en geloof,

een opwellen, naamloos, een glippen,

iets bovenaards dat in de slaap zich roert

bewoog bed en tranen –

slaap in!

 

 

(GB 1956 - andermaal herziene vertaling 2025 HB)

 

GOTTFRIED BENN – ROUW KAN HET NIET ZIJN

 

In dat kleine bed, haast kinderbed, stierf de Droste

(te zien in haar museum in Meersburg),

op deze sofa Hölderlin in de toren bij een timmerman,

Rilke, George in Zwitserse ziekenhuisbedden allicht,

in Weimar lagen de grote zwarte ogen

van Nietzsche op een wit kussen

tot zijn laatste oogopslag –

allemaal rommel nu of helemaal nergens meer,

onvatbaar, onwezenlijk

in het pijnloos-eeuwige verval.

 

Wij dragen kiemen van alle goden in ons,

het gen van de dood en het gen van de lust –

wie heeft ze gescheiden, de woorden en de dingen,

wie heeft ze vermengd, de kwalen en de plaats

waar ze eindigen, hout met tranenstromen,

een erbarmelijk thuis voor korte duur.

 

Rouw kan het niet zijn. Te ver, te wijd,

te onaanraakbaar bed en tranen,

geen nee, geen ja,

geboorte en lichaamspijn en geloof,

een opwellen, naamloos, een glippen,

iets bovenaards dat in de slaap zich roert,

bewoog bed en tranen –

slaap in!

 

 

(herziene vertaling 2025 HB)

 

HIER DEED IK HET VOOR

Kreeg vandaag het volgende bericht: "Hoi Huub! Ik wilde je even laten weten dat ik, zelfs (of liever: ook) nu ik 40 ben nog plezier heb van je lessen. Ik genoot altijd van de manier waarop jij ons leerde over kunstgeschiedenis, vooral mbt moderne kunst. Toen ik met mijn gezin op vakantie was in New York heb ik ze meegenomen naar het Museum of Modern Art. Okee, ik liep daar wel met 3 mannen die bij veel werken riepen’ dat had ik ook kunnen maken!’

… maar in mijn hoofd zat ik weer in jouw lessen op Damstede. Pop art (mijn favo), de soepblikken én Marilyn Monroe van Andy Warhol, Roy Liechtenstein, de dansende mensen van Matisse, het werk van Picasso van vroeg tot laat, Pollock… in gedachten hoorde ik je er nog over vertellen. En hoewel ze matig geïnteresseerd waren probeerde ik dat over te brengen op mijn zoons (7 en 9). over een paar jaar zal ik Blue Velvet en Reservoir Dogs met ze kijken onder het mom van hun culturele opvoeding. Anyway, ik wilde je even laten weten dat jouw ‘legacy’ als docent nog springlevend is. Fijne dag!"