CODE ROOD

 

Literair weblog ZUM maakt er melding van dat de Nederlandse vereniging ter bestrijding van de haiku code rood heeft afgegeven voor de Internationale Haikudag (17 april).

         Intussen echter blijft net als voor alle andere dagen van het jaar de code rood staan die is afgegeven door de Nederlandse vereniging ter bestrijding van het proefondervindelijke gedicht. Geregeld vraagt deze vereniging ChatGPT om wat proefondervindelijks, met resultaten als het onderstaande.

 

GENETISCH ONDERMAANS

 

vals zingend trippelen de bloemen

in de schaduw der smeltende bergen

tussen het wreed wringen van ruggen

dildogijpend in de springende wind

over der dalen diepe meren gehelmd

schaterend vandaag in zijde hurkend

betast hij zijn johanneskorrels dwars

door de gleuven van gladde kranten

en blaffen kan de driftige nepmonnik

woedende snavels koelen zo arglistig

onder vechtende snorharen schroeit hij

zijn gat tussen de biddende bilspieren

 

ZO MOET HET

 

Daan Doesborgh - Zoals ik er niets aan kan doen dat ik in het Limburgse Steyl/Tegelen werd geboren en er opgroeide, kan Daan Doesborgh er niets aan doen dat achtendertig jaar later ook hij daar werd geboren om er op te groeien. Ook kunnen hij en ik er niets aan doen dat het jongetje, Theo Doesborgh, dat op de lagere school bevriend was met mijn broertje en dus bij ons thuis kwam, naderhand Daans vader werd. Maar hoewel zowel hij als ik als middelbare scholier begon met dichten om dat ook daarna te blijven doen, hoewel ik op een gegeven moment in Amsterdam ben gaan wonen en hij dat eveneens is gaan doen, hoewel we beiden nog steeds hier wonen, kennen Daan Doesborgh en ik elkaar niet persoonlijk. Bij mijn weten hebben we elkaar nooit ontmoet.

         Associaties die ik had met Daan Doesborgh als dichter, onder meer: podia, poetry slam, festivals. Andere literaire kringen en generatie dan de mijne, waar hij dus eveneens niets aan kan doen.

         Waar hij echter wel degelijk iets aan kan doen, zo begin ik te zien: gedichten schrijven die ik nogal goed vind. Zoals DIT HIER.

 

ZONDER TITEL

 H.B., Zonder titel - olieverf op linnen (Coll. Bart Kraamer, Amsterdam)

HEMELSE VERVE

 

Zouden koning Willem Alexander en koningin Maxima ooit een gedicht van mij hebben gelezen? Ik vermoed van niet. Nochtans werd hun door de stad Amsterdam een cassette met gedichten als huwelijksgeschenk aangeboden. Het cadeau werd samengesteld in opdracht van het gemeentebestuur van Amsterdam naar een idee van het Amsterdams Fonds voor de Kunst.

 

Mijn deeltje bevat(te) niet alleen mijn gedicht in handschrift maar ook een gewassen bistertekening n.a.v. een plafondschildering van de in de eerste versregel genoemde Tiepolo. ("Apollo brengt Beatrix van Bourgondië als bruid naar keizer Barbarossa" - Würzburg.)

 

Op Marktplaats zal de cassette wellicht niet zijn beland, helaas, want bij de verblijfplaats ervan stel ik me iets nogal deprimerends voor.

 Hemelse verve

 

O, als een Tiepolo met hemelse verve een bruid

te schilderen, gebracht in Apollo’s zonnewagen

boven werelddelen, op een paleisplafond rondom

gestuukt in rococo, en op haar nederdalen wacht

 

haar bruidegom in de spiegelzaal, met pracht

omgeven, de koperblazers spelen, heren dragen

kanten kragen, dames diademen, zelfs een hond

ziet uit naar de droom die uit gaat komen! Ach,

 

muren zijn er om te worden neergehaald, parels

om terug te rollen in de zee, de mensen om

het dodenrijk te overerven. Ruzies. Scherven.

 

Geen eeuw zonder angstschreeuw en skelettengeeuw.

Het is aan vorsten om illusies te blijven stutten en ons

de vliegen even te verjagen. Kom, aan het feestdiner!

 

[Bovenstaande gedichttekst is die van een derde versie.]