Net verschenen bij uitgeverij het balanseer: Tekstbestanden van Sven Vitse, met daarin onder meer een fraai essay met alle aandacht voor 'het antropocentrisme van Beurskens': 'Huub Beurskens wordt vaak een natuurdichter genoemd, en tegelijk lijkt niemand zich echt gemakkelijk te voelen bij dat etiket. (...) Geen puur eco- of antropocentrisme, veeleer een antropocentrisme als noodzakelijke voorwaarde voor een (bijgevolg onzuiver) ecocentrisme - en wellicht ook omgekeerd. Beurskens lijkt de dialectische kiem in het denken van Emerson te radicaliseren. Waar Emerson de metaforische uitwisseling tussen geest, natuur en taal in laatste instantie onderwerpt aan de geest, lijkt deze dialectiek bij Beurskens van begin- en eindpunt ontdaan. Dit past alvast bij de zogeheten dioscuristische poëtica van de auteur, die stelt dat (...)' Enzovoort.Verder in dit boek boeiende beschouwingen over onder meer 'Het postmodernisme en de crisis van links', Jacq Vogelaar en kampliteratuur, het werk van C.C. Krijgelmans, en kritische stukken over veelgelezen en jubelend ontvangen romans van onder anderen Tom Lanoye en Erwin Mortier.
