zondag 14 december 2008

DE BRIL VAN VERHAGEN

Ik wilde net zo’n bril als Hans Verhagen! De dichter Verhagen zoals hij op de voor- en achterkant van zijn bundel Sterren Cirkels Bellen stond hielp me bijna op slag van het knagende minderwaardigheidsgevoel af: te worden gezien als een nerd, zoals dat tegenwoordig zou worden genoemd, wanneer je als scholier juist square of hip wilde zijn, zoals dat toen heette, maar dat wel met een verdomde fok op moest doen.
Lang haar had ik al. Het Verhagenmontuur maakte de zaak opeens compleet. En het was natuurlijk niet alleen de buitenkant van de bundel die het hem deed.


De inhoud! Dat was heel andere koek dan wat mijn medepuberdichters in het schoolblad Tolle Lege lieten lezen, dat ging niet van “Flarden in visioen gedrenkte wolk reizen in cyclonen rond / Rothonden vermaken zich met zielen in hun kaken malen / Uit het holst van het moeras wellen ongenaakbare vocalen” enzovoort. Integendeel:

Wanneer een man bemerkt,
dat de urinelozing bemoeilijkt wordt,
de urine niet meer met een straal geloosd wordt,
het water nadruppelt,
dan dient een man zijn arts te consulteren.


Wat zou ik het nog fantastischer hebben gevonden als ik toen ook al te horen zou hebben gekregen dat Hans Verhagen, dat mijn bril veertig jaar later de P.C. Hooftprijs voor poëzie zou worden toegekend!
Maar wat zou ik ervan hebben gevonden als men mij vervolgens ook al wat van de poëzie zou hebben laten lezen die hij zou schrijven wanneer de urgentie van de inhoud van bovenstaand gedicht uit Sterren Cirkels Bellen voor de persoon van de dichter zelf alsook voor zijn lezers van toen alleen maar zou zijn toegenomen, regels als deze:

Flarden in visioen gedrenkte wolk reizen in cyclonen rond
Rothonden vermaken zich met zielen in hun kaken malen
Uit het holst van het moeras wellen ongenaakbare vocalen
” ?