Geen grotere sukkel dan een docent die serieus probeert met leerlingen te praten in 'hun' taal (vinden niet in de laatste plaats de leerlingen zelf).
En dichters dan die in hun teksten straattaal bezigen die ze zelf op straat nooit zouden uitkramen?
"Wullah, poetry poet, let mi takki you 1 ding: di trobbi hier is dit? ben van me eigen now zo 66 jari & skerieus ben geen racist, aber? alle josti op een stokki, uptodate, wats deze shit?" - Ramsey Nasr, 35 jaar, 'Dichter des Vaderlands'.
En dichters die hun taalgebruik vlot, spontaan, expressief en bij de tijd willen doen ogen en klinken?