vrijdag 25 maart 2016

DE TOEKOMST ALS EEN BEDENKSEL ACHTERAF



Vijftig jaar nadien opeens zit op de foto die ik maakte
met mijn eerste camera – niets bijzonders, 6 x 6, zwartwit,
Agfa Click, net vijftien ik – in een vroeg voorjaar met forsythia
geel bloeiend voor een muur, niet mijn oma maar een vrouw
die haar lectuur even ervoor heeft onderbroken – De Katholieke
Illustratie, geopend op haar schoot gelegd –, althans zo moet het
lijken. Te onberispelijk de frisuur, de resedagroene jurk, de chique
broche, nylons draagt ze en schoenen met hakken die glimmen

als de armleggers van haar fauteuil, de basis van deze installatie,
die vanuit de woonkamer door haar keuken de zon in moet zijn
gebracht. Ze lacht. Maar niet als een oma om haar kleine fotograaf,
noch om mijnentwille, noch ziet ze zich als ooit, vijftig jaar nadien,
maar zoals ze daar wil zijn gezien door een man liefst, met grijzende
slapen wellicht, als een vrouw die haar lectuur onderbrak vanwege
het compliment dat hij haar maakte voordat hij bij haar komt zitten,
op een armlegger, en met zijn zij haar schouder raakt misschien.


© Huub Beurskens