ter gedachtenis van mijn
moeder, 20 mei 2013
Het
bericht dat u niet meer sterfelijk onder ons verbleef
trof
me niet uiteindelijk maar – zoals het tegenwoordig
gaat
– rechtstreeks in het Egeïsch bloeiende, dat zich
altijd
al graag als het Elysische zelf omschreef.
Hoewel
Ikaros hier inmiddels een merk boiler is
met
twee zonnepanelen op het dak gemonteerd,
en
Mythos is een bier, en u er niet voor had geleerd
maar
wist dat nog in goden en God geloven kolder is,
was
alles om me heen opeens zo voller en veel meer,
met niets dan dit: die berg, dat pad, die gloed
van
papavers, het eiland verderop. U was er nooit
maar
bent er nu voorgoed. Telkens als ik wederkeer
in
deze geur van tijm, citroen en salie: wees gegroet,
als
in uw mei toen u mij ontving, eens, ooit.
