donderdag 7 november 2019

ONTLASTING EN BOSSCHAGE


Elke ochtend zit ik nog even boven mijn ontlasting
met voor ogen een bosschage op een etsje van Palézieux,
wat lijnen, suggestieve vlekken, veel meer is niet nodig,
en ik bevind me weer tussen het onderhout van een klein
heel groot woud als geheel en al deelgenoot en onderdeel
van heel het mirakels digestieve bedrijf, met onder mij
wat deelnam aan mijn dromen, wat het wie weet mede
teweegbracht, dat wat werd van gebladerte en zaden, van
brood en vlees, alles wat ooit ter vertering uit vertering
rees, zoals dit etsje van Gérard de Palézieux (begraven
in Veyras),  gedrukt op papier, handgeschept, misschien
aan een rivier, en alles spoelt dan weldra weg van hier.