Dat dit absoluut onbehoorlijk was, liet de echtgenote van de schrijver me weten, en ze sommeerde me het bericht dat ik die dag op Nonnolles had geplaatst subiet te verwijderen.
Het gebeurde bijna tien jaar geleden, maar ik moet er nog herhaaldelijk aan denken, nog steeds met evenveel verbijstering als wrevel.
Wat was er mis met het geven van dit inkijkje via het publiceren van een klein stukje e-mailcorrespondentie? Waardoor werd ik er in eerste instantie om gekapitteld door de echtgenote? De echtgenote...! Welke conclusies moest ik eruit trekken, met betrekking zowel tot mijn 'image' (kennelijk ongunstig - was ik te min?) als tot de verhouding tussen haar echtgenoot en mij? Ja, misschien had ik de toen nog bevriend gewaande correspondent eerst even om toestemming moeten vragen, maar op grond van onze vermeende, jarenlange verstandhouding had ik daar niet eens aan gedacht - integendeel, ik veronderstelde dat hij dit ook zelf wel leuk zou vinden, nu zijn roman met de in onze correspondentie besproken titel een succes aan het worden was. Mooie vergissing dus, in elk geval geheel buiten de echtgenote gerekend.
Dit stond er op 24 augustus 2014 - zonder zwartlakkerij van andere dan mijn eigen woorden uiteraard:
