NÉGRITUDE - EEN BEKENTENIS

 

Marieke Lucas Rijneveld heeft via Twitter laten weten de opdracht om dichtwerk van Amanda Gorman te vertalen terug te geven. Ze – ben ik correct? – zegt begrip te hebben voor de mensen die zich gekwetst voelen door de keuze om haar – correct? – te vragen. Enfin, lees hieronder zelf het hele bericht. Een kolfje naar de hand van freudianen overigens met de Fehlleistungen dat ze – ? – het als haar – ? – ‘grootste taak zag om [Gormans] kracht, toon en stijl overheid te houden’ en dat ze – ? – ‘in positie’ is. [Cursiveringen van mij – HB]

De affaire noopt hoe dan ook tot zelfreflectie en daarmee in mijn geval tot een bekentenis. Zelf, Limburger, wit en hetero, schreef ik ooit over een zwarte dichter uit de Caraïben, waarbij ik veelvuldig het woord ‘neger’ gebruikte en met mijn gepriviligeerde witte vingers poëzie vertaalde die met zwarte was geschreven:  https://www.dbnl.org/tekst/_gid001198901_01/_gid001198901_01_0094.php

         Alleen zal ik er geen enkel begrip voor hebben wanneer mensen zich er om welke culturele, sociologische of psychologische  reden dan ook door gekwetst voelen, zoals ik me er ook niet schuldig over voel dat ik in de positie was om te denken en te voelen zoals ik toen deed en nu nog steeds doe, terwijl velen dat niet waren en niet zijn. Integendeel.