zaterdag 6 mei 2017

ARTIESTERIGE CULTUURSOCIOLOGIE

Ik vrees dat het werk van Seth Price dat van een sociologische artistiekeling of van een artiesterige socioloog is. Maar ik moet het nog gaan bekijken in het Stedelijk Museum. Dit museum is allerminst uniek en neemt ook geen sleutelpositie in binnen de hedendaagse museumcultuur met zijn verkenningen en benaderingen (lees: keuze) van zijn hedendaagse kunstenaars. Het jargon waarin dit gebeurt is op zich al een gangbaar soort statement. Hieronder een door mij benaderd en verkend stuk van de tekst die te lezen is op de website van het Stedelijk Museum. Rood, vet, onderstrepingen en doorhalingen van mij.
***
Seth Price neemt een unieke plaats in binnen de hedendaagse kunst. [Wie bepaalt dat? Door wie en hoe is ‘de hedendaagse kunst’ te overzien en te inventariseren?] Hij beperkt zich niet tot één medium of stijl, maar verkent herhaaldelijk nieuwe terreinen. [Hoezo ‘maar’? Zijn er in één medium of stijl geen ‘nieuwe terreinen’ te verkennen? En wat betekent hier ‘verkennen’? Verkennen met welk doel?] Zijn vernieuwingen, interesses en thema’s hebben een grote invloed [worden die thema’s e.d. dan ook thema’s e.d. bij anderen? en hoezo ‘vernieuwingen’ als kennelijk groot goed?] op zijn eigen generatie en jongere kunstenaars, mede door zijn benadering [na ‘verkenning’ nu ‘benadering’] van digitale manipulatie en culturele transformatie [wat is dat nu weer?]. Daarbij [Hoezo ‘daarbij’? Bij wat? Bij die veronderstelde invloed?] paart hij een grote affiniteit met technologie aan scepsis tegenover deze ontwikkelingen. [Welke ontwikkelingen? Van zijn invloed? Van de technologie? Grammaticaal onduidelijk.] Romanschrijfster Rachel Kushner [Moeten we die kennen? Is ze een autoriteit?] noemde het werk van Price “een visie die zo accuraat is dat deze fictie wordt”. [Pardon? Wat betekent dit in hemelsnaam?] Beatrix Ruf, directeur van het Stedelijk Museum, merkt het volgende op: “Seth Price is een sleutelfiguur [eerst unieke plaats, nu sleutelfiguur] als het gaat om de benadering [alweer benadering] van technologie en artistiek auteurschap [wat is dat en wat is die combinatie?]. Zijn werk schetst [ooit schetste de kunstenaar, nu schetst zijn werk] een belangrijke kunsthistorische verschuiving [is zoiets niet de taak van kunsthistorici?] van het concept van de collage, waarin het toeval een belangrijke rol speelde en het beeld was opgebouwd uit meerdere lagen, naar het concept van een uniform beeld dat ons onderdompelt [een beeld of concept ervan dat ons ‘onderdompelt’?] in een eindeloze, ongedifferentieerde, digitale stroom[ik kan dit onmogelijk voor me zien].”
*
[Nog enkele citaten uit het vervolg:]
Price gebruikt zijn materialen niet simpelweg [afwijzend t.a.v. bepaalde andere kunst] om esthetische redenen, maar om hun sociologische en historische uitstraling. [De kunstenaar is dus een socioloog en cultuurhistoricus.]

Hoewel deze werken op het eerste gezicht abstract lijken, verkent Price hier de manier waarop (…).