Ik vrees dat het werk van
Seth Price dat van een sociologische artistiekeling of van een artiesterige socioloog
is. Maar ik moet het nog gaan bekijken in het Stedelijk Museum. Dit museum is
allerminst uniek en neemt ook geen sleutelpositie in binnen de hedendaagse
museumcultuur met zijn verkenningen
en benaderingen (lees: keuze) van
zijn hedendaagse kunstenaars. Het jargon waarin dit gebeurt is op zich al een gangbaar
soort statement. Hieronder een door mij benaderd
en verkend stuk van de tekst die te
lezen is op de website
van het Stedelijk Museum. Rood, vet, onderstrepingen en doorhalingen van
mij.
***
Seth Price neemt een unieke plaats in binnen de hedendaagse
kunst. [Wie bepaalt dat? Door wie en hoe is ‘de
hedendaagse kunst’ te overzien en te inventariseren?] Hij beperkt zich
niet tot één medium of stijl, maar verkent
herhaaldelijk nieuwe terreinen. [Hoezo ‘maar’?
Zijn er in één medium of stijl geen ‘nieuwe terreinen’ te verkennen? En
wat betekent hier ‘verkennen’? Verkennen met welk doel?] Zijn vernieuwingen,
interesses en thema’s hebben een grote invloed [worden
die thema’s e.d. dan ook thema’s e.d. bij anderen? en hoezo ‘vernieuwingen’
als kennelijk groot goed?] op zijn eigen generatie en jongere kunstenaars,
mede door zijn benadering [na ‘verkenning’ nu ‘benadering’] van digitale
manipulatie en culturele transformatie [wat is dat nu
weer?]. Daarbij [Hoezo ‘daarbij’? Bij wat? Bij
die veronderstelde invloed?] paart hij een grote affiniteit met
technologie aan scepsis tegenover deze ontwikkelingen. [Welke
ontwikkelingen? Van zijn invloed? Van de technologie? Grammaticaal
onduidelijk.] Romanschrijfster Rachel Kushner [Moeten
we die kennen? Is ze een autoriteit?] noemde het werk van Price “een
visie die zo accuraat is dat deze fictie wordt”. [Pardon?
Wat betekent dit in hemelsnaam?] Beatrix Ruf, directeur van het
Stedelijk Museum, merkt het volgende op: “Seth Price is een sleutelfiguur [eerst unieke plaats, nu sleutelfiguur] als het gaat
om de benadering [alweer benadering] van technologie en artistiek
auteurschap [wat is dat en wat is die combinatie?].
Zijn werk schetst [ooit schetste de kunstenaar, nu
schetst zijn werk] een belangrijke kunsthistorische verschuiving [is zoiets niet de taak van kunsthistorici?] van het concept van de
collage, waarin het toeval een belangrijke rol speelde en het beeld was
opgebouwd uit meerdere lagen, naar het concept van een
uniform beeld dat ons onderdompelt [een beeld of
concept ervan dat ons ‘onderdompelt’?] in een eindeloze,
ongedifferentieerde, digitale stroom[ik kan dit onmogelijk
voor me zien].”
*
[Nog enkele citaten uit het vervolg:]
Price gebruikt zijn materialen niet simpelweg [afwijzend t.a.v. bepaalde andere kunst] om
esthetische redenen, maar om hun sociologische en historische uitstraling. [De kunstenaar is dus een socioloog en cultuurhistoricus.]
Hoewel deze werken op het eerste gezicht abstract lijken, verkent Price hier de manier
waarop (…).
