woensdag 16 oktober 2013

EVEN PIETLUTTEN

De Man Booker Prize 2014 gaat naar de Nieuw-Zeelandse Eleanor Catton voor The Luminaries. Ik ken het boek niet en ik ken ook geen van de andere titels op de shortlist. Ik zag alleen de omslagen ervan, waaronder een paar foeilelijke, en op grond daarvan vind ik dat in elk geval het boek met het beste omslag heeft gewonnen.
Er is voor mij, als bewoner van het noordelijk halfrond, iets merkwaardigs aan dit omslag. Door de opbouw, onwillekeurig of gevoelsmatig kijkend en de beeldopbouw volgend van onder naar boven, van minder naar meer beeld, mee geholpen door de ietwat schuine lijn van die opbouw naar rechts (de leesrichting), klopt de suggestie dat 'de maan' toeneemt niet. De onderste sikkel is namelijk de schijngestalte van de maan kort voor die van de zogenaamde nieuwe maan, daarboven zie je de maan in haar laatste kwartier, enzovoort. Dus zou je dit viertal schijngestalten chronologisch van boven naar beneden moeten zien.
        Uit Nieuw-Zeeland dus, deze schrijfster. En daar zal geen mierenneuker er moeite mee hebben om de maan op dit omslag van onder naar boven te zien wassen.
        Misschien twee omslagen? De bestaande voor het zuidelijk halfrond, deze voor onze kant:
Of speelt het verhaal of wat dan ook zich af in Nieuw-Zeeland? 'Met het zeilschip Godspeed komt de 27-jarige Schotse jurist en fortuinzoeker Walter Moody op 27 januari 1866 aan in Hokitika, Nieuw-Zeeland,' lees ik als openingszin van de eerste de beste bespreking die ik vind. Waar zeur ik toch over? Dat omslag is helemaal in orde!